Na podstawie informacji zebranych w niniejszym raporcie, wyciągamy następujące wnioski:

• Kraje EśW nie mają ani odpowiednich unormowań prawnych, ani potencjału organizacyjnego, by regulować cały cykl życiowy genetycznie modyfikowanych organizmów (GMO) i innych produktów inżynierii genetycznej. Mimo to niektóre z krajów tego regionu podejmują próby polowe z roślinami i zwierzętami genetycznie zmodyfikowanymi, wprowadzając je tym samym do środowiska bez podjęcia środków dla zapewnienia bezpieczeństwa biologicznego.
• Opinia publiczna we wszystkich krajach EśW nie jest uświadomiona w kwestiach inżynierii genetycznej czy niebezpieczeństw związanym z uwalnianiem GMO do środowiska. Nie mamy w tym zakresie do czynienia z działaniem przy otwartej kurtynie i to pomimo faktu, że do finansowania dużej części badań wykorzystuje się pieniądze publiczne. Nie istnieją regulacje prawne, które zapewniałyby dostęp opinii publicznej do informacji o sprawach dotyczących inżynierii genetycznej i wykorzystania GMO. Nie istnieją żadne procedury, umożliwiające opinii publicznej udział w decyzjach dotyczących prac z zakresu genetyki.
• W sytuacji istniejącej próżni w dziedzinie założeń polityki oraz prawa, w przypadku przeniknięcia GMO do środowiska (teraz lub w przyszłości) i spowodowania przez nie negatywnych skutków ekologicznych i społeczno-gospodarczych, rządy nie będą mogły pociągnąć do odpowiedzialności ani domagać się odszkodowania od instytutów lub firm, które dokonały ich uwolnienia do środowiska.

Z tego względu, koszty ewentualnego negatywnego oddziaływania będą musiały ponieść społeczeństwa w Europie środkowo-Wschodniej, jak również ekosystemy i różnorodność biologiczna ich krajów. Większość z tych krajów już w tej chwili boryka się ze zniszczeniem środowiska, dokonanym za czasów rządów komunistycznych. To smutne dziedzictwo ma wpływ na zdrowie ludzi i przyrody. Koszty społeczne i ekologiczne zatrucia środowiska w tej części Europy już w tej chwili pochłaniają dużą część dochodu krajowego brutto.