EKOLOGIA, RELIGIA, DUCHOWOŚĆ I NEO-HUMANIZM

Podjęcie dyskusji o ekologii, religii i duchowości w ruchu ekologicznym jest dobrym znakiem.

Związek pomiędzy powyższymi zagadnieniami potrzebuje omówienia i objaśnienia. Ta dyskusja może być krokiem w tym kierunku.

Prawdą jest, że człowiek nie potrafi prawdziwie kochać Najwyższego bez miłości i szacunku dla całego Jego stworzenia. W tym świetle, wszystkie żyjące i nie żyjące stworzenia, nie tylko ludzie, są częścią boskiego stworzenia. Ludzie powinni więc kochać i szanować wszystkich ludzi, zwierzęta, rośliny i świat fizyczny. Miłość i szacunek tylko dla człowieka są nazywane humanizmem.

Kiedy te uczucia są rozszerzone na wszystkie stworzenia ożywione i nieożywione mamy do czynienia z neo-humanizmem.

Chciałbym wiedzieć czy czytelnicy ZB popierają neo-humanizm jako duchową podstawę ekologicznych wartości i zrozumienia.

---

*) por. Adrian Nikiel, Eko-filozofia czy ekolo-gia chrześcijańska?, ZB 1(146)/2000, s 26