MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ Akcji
"Odpowiednie Ceny Transportu Powietrznego"

Kampania "Odpowiednie Ceny Transportu Powietrznego" skupiła ponad 100 organizacji o różnych profilach działalności z 20 krajów Europy. Jest to związane ze wzrostem zaniepokojenia niekorzystnym wpływem transportu powietrznego na stan środowiska naturalnego.

Już po raz kolejny w ramach tej kampanii zorganizowano Międzynarodowy Dzień Akcji. W tym roku zostały wybrane dni 6 i 7 listopada ze względu na odbywającą się w tym czasie Konferencję Klimatyczną w Buenos Aires. Dyskutowano tam o sposobach wprowadzenia zobowiązań Unii Europejskiej z ubiegłorocznej Konferencji Klimatycznej z Kioto o redukcji emisji gazów cieplarnianych o 8% do 2008-2012 r.

Transport lotniczy, który jest adresatem ogólnoświatowych manifestacji, jest uprzywilejowanym środkiem transportu, bowiem nie był brany pod uwagę w trakcie dyskusji w Kioto w 1997 r. nad redukcją emisji gazów cieplarnianych oraz zwolniony jest z szeregu opłat,^*) jak chociażby z opłaty za paliwo lotnicze, od podatku VAT od biletów pasażerskich i towarów handlu bezcłowego.

Konferencja kampanii "Odpowiednie Ceny Transportu Lotniczego" w Strasburgu, która miała miejsce w czerwcu br., zakończyła się jednogłośnym ustaleniem kolejnego Międzynarodowego Dnia Akcji i opracowaniem Deklaracji Strasburskiej - żądań należących do kampanii wszystkich organizacji.

Żądania kampanii wobec twórców polityki transportowej:

• aby wszystkie emisje, szczególnie CO₂, pochodzące z lotnictwa były konsekwentnie brane pod uwagę w dyskusjach nt. zanieczyszczeń, a nie - jak dotychczas - zupełnie pomijane lub uprzywilejowane,
• wprowadzenie podatku od paliwa lotniczego,
• wprowadzenie europejskich i krajowych opłat środowiskowych,
• zniesienie zerowej stawki VAT od biletów pasażerskich i towarów bezcłowych.

Niestety, stan, w którym dłużej utrzymają się niskie koszty za usługi transportu powietrznego, nie obejmujące podatku od paliwa lotniczego i VAT od biletów lotniczych, doprowadzi do alarmowego wzrostu transportu powietrznego. Obecnie transport lotniczy odpowiada za 12% europejskiej emisji CO₂ wytwarzanej przez cały transport i przy utrzymaniu takich tendencji wzrostowych doprowadzi do 300-procentowego zwiększenia emisji CO₂ do r. 2015 w porównaniu z r. 1990.

Zrównoważony rozwój lotnictwa to coś więcej niż "odpowiednie ceny". Wprowadzenie opodatkowania lotnictwa powinno stanowić część pakietu mającego na celu redukcję niszczycielskiego wpływu lotnictwa na środowisko. Do działań na rzecz ochrony środowiska naturalnego należą także zakazy lotów nocnych, redukcja hałasu lotniczego, stosowanie w transporcie lotniczym rozwiązań technicznych powodujących zmniejszenie zanieczyszczenia.

Akcja na polskim lotnisku była zorganizowania głównie w celu wyjaśnienia społeczeństwu, jak niekorzystny wpływ na środowisko ma lotnictwo oraz w celu zwrócenia się do twórców polityki transportowej o wypracowanie działań zmniejszających degradację środowiska. Manifestanci postulowali zmiany sytuacji w transporcie lotniczym - najbardziej uprzywilejowanym środku transportu, przez wprowadzenie:

• podatku akcyzowego za paliwo,
• podatku VAT w ceny biletów,
• opłat środowiskowych.

W pikiecie "Odpowiednie Ceny Transportu Powietrznego" na Okęciu wzięli udział aktywiści grup Federacji Zielonych z Białegostoku, Krakowa, Warszawy oraz z Towarzystwa dla Natury i Człowieka z Lublina. W przeddzień pikiety nie dostaliśmy zezwolenia Dyrektora Portu Lotniczego - p. M. Kality. 15 osób biorących udział w pikiecie nie stanowiło żadnego zagrożenia na lotnisku. W planie akcji przewidziane było wręczenie władzom lotniska wydanych w 9 językach Deklaracji Strasburskich. Jednak na pikietę nie przyszli zaproszeni przedstawiciele władz Portu Lotniczego i LOT-u. Deklaracje Strasburskie zawierające żądania manifestujących i artystycznie wymalowane na kolorowo pudła z postulatami kampanii i liczbami przypominającymi o niszczącym wpływie transportu lotniczego zostały złożone za potwierdzeniem w Sekretariacie Zarządu LOT-u. W chwili kiedy pozostawialiśmy nasze "upominki", przekonaliśmy się o "przypadkowej" wizycie członków Zarządu w ichniejszym biurze. Szkoda tylko, że była to sobota - dzień wolny od pracy i nikt nie mógł przyjąć zaproszenia na pikietę.

Była to prezentacja o tyle nietypowa i niespotykana wcześniej, że do Warszawy przyjechało kilkudziesięciu aktywistów i lokalnych liderów z całej Polski i kilkunastu z nich mówiło o problemach związanych z ich regionami i kampaniami, w które są zaangażowani. Aby ta prezentacja mogła się odbyć, potrzebna była wcześniej ustalona koordynacja działania i mapa tego działania. Spotkaniu w ministerstwie towarzyszyła wystawa kilkudziesięciu barwnych fotografii o dużych formatach (100 x 70 cm), ukazujących przyrodę najcenniejszych miejsc w kraju. Ministerstwo zaprosiło na spotkanie osoby prezentujące aktualne systemy ochrony przyrody w Polsce (Krajowy System Obszarów Chronionych, EECONET i NATURA 2000), a Główny Konserwator Przyrody, minister Janusz Radziejowski notował zgłaszane uwagi i informacje oraz komentował prezentowane problemy, dzieląc się uwagami na temat potencjalnych problemów w najbliższej przyszłości. Ministerstwo zajęło się stroną organizacyjną (wielkie podziękowania dr Annie Kalinowskiej i dr Barbarze Szulczewskiej), a z jego - urzędu - strony uczestniczyli ministrowie Janusz Radziejowski i Radosław Gawlik oraz wicedyrektor Departamentu Leśnictwa, Ochrony Przyrody i Krajobrazu Zygmunt Krzemiński. Licznie przybyli dziennikarze mogli usłyszeć obie strony oraz otrzymać wiele materiałów prasowych.

Wydarzenie to wiąże się bezpośrednio z realizowanym od 2 lat projektem "Dzikie jest piękne - strażnicy miejsc przyrodniczo cennych". Jest to samokształceniowy projekt koordynowany przez "Pracownię", w którym uczestniczy kilkadziesiąt osób z całego kraju. Oprócz warsztatów, obozów, udziału w kampaniach, strażnicy ci pomagają w tworzeniu mapy Polski, ukazującej miejsca zapalne w obronie dzikiej przyrody. Nie jest to oczywiście opracowanie naukowe i bardzo łatwo je krytykować ze względu na płynne kryteria i metodykę. Jest to jednak projekt niezwykle skuteczny. Uczestnicy projektu nie stają się rzecznikami ekologicznej polityki państwa, ale podejmują dialog z przedstawicielami władzy (na różnym poziomie), informując o kryteriach, na podstawie których są i będą prowadzone kampanie i tworzone naciski dla ratowania przyrody. Przedstawiają się jako konkretna siła, zdolna współdziałać w sieci, która może także wesprzeć polityczne inicjatywy dla ochrony przyrody. Przede wszystkim jednak uczestnicy projektu uczą się. Nie jesteśmy fanatykami idei, ale jesteśmy bezkompromisowi, jeśli chodzi o ratowanie dzikiej przyrody. Jesteśmy tacy, jakie jest nasze doświadczenie, a na to doświadczenie składa się nieustanna relacja z wszystkimi, którzy mogą sprzyjać (lub nie) kampaniom dla przyrody.

Prezentowane vademecum aktywisty wraz z mapą "Dzikiej Polski" jest jednym z ważniejszych etapów projektu. Jest to wynik 2 lat doświadczeń, intensywnych treningów, spotkań i kampanii. Chcielibyśmy, żeby służyło to wszystkim, nie tylko kilkudziesięciu uczestnikom projektu. Żeby popchnęło setki, a może tysiące ludzi do działań w obronie swojej matki - Ziemi, w obronie jej najdzikszych, naturalnych miejsc i gatunków.

W 1999 r. nakładem "Pracowni" ukaże się większa, poszerzona m.in. o wskazówki na temat kryteriów (w zakresie naturalności i bioróżnorodności) oraz uzupełniona o mapy krajowej sieci ekologicznej i ostoje przyrody, i bardziej usystematyzowana tekstowo wersja mapy "Dzikiej Polski". Ale już obecna wersja daje pogląd na procesy niszczące i konflikty i może pomóc w podejmowanych decyzjach i kampaniach.

Niektóre procesy niszczące zachodzą bardzo szybko i informacje zawarte w opisie mapy szybko się dezaktualizują. Czasami udaje się osiągnąć sukces. Otwarty charakter projektu i luźne kryteria są zachętą dla Was: bądźcie z nami w kontakcie, przysyłajcie informacje, korygujcie błędy. Strategia i skuteczność kampanii w obronie Dzikiej Polski zależy od nas wszystkich.

Celem seminarium, którego organizatorami byli eksperci zarówno w dziedzinie projektowania, strategii zarządzania i badań rozwojowych (R&D), jak i "nowych mediów", filozofii i architektury, było opracowanie koncepcji rozwoju gospodarczego inspirujących i producentów i konsumentów do kształtowania stabilnej przyszłości.

• przestrzeń życiowa (living space) - brak wody, droga energia, odpadki;
• urbanizacja - wzrost populacji, miasta-giganty;
• mobilność - globalna komunikacja, ceny paliw, ograniczenie emisji spalin;
• jakość życia - "ekoestetyka";
• telekomunikacja - ekonomia sieci, systemy wiedzy, siła konsumentów;
• Północ-Południe - równoważenie i współpraca;
• organizacje - handel i przemysł, korporacje, uniwersalne versus lokalne.

Impreza zorganizowana z okazji 5-lecia działalności holenderskiej grupy 02 Challenge (: http://www.hr.wmin.ac.uk/02/) zgromadziła międzynarodowe grono projektantów i aktywistów budownictwa mieszkaniowego, projektowania przestrzennego i ochrony środowiska, dla których "stabilna gospodarka" oznacza gospodarkę rynkową integrującą harmonijny rozwój ekologiczny, gospodarczy i społeczny.

Polish Energy Partners SA postanowiło ufundować stypendium młodemu naukowcowi, zaangażowanemu w badania dotyczące ekologicznych sposobów produkowania energii. Krzysztof Müller spełnia te warunki. Jest absolwentem Akademii Teologii Katolickiej, na której specjalizował się w Ekologii Człowieka i Bioetyce. Obronił pracę magisterską pt. Problematyka antropologiczna w sporze o energetykę jądrową, w której jeden z rozdziałów poświęcił wyczerpywaniu się dotychczasowych zasobów energetycznych. W pracy omawia także alternatywne możliwości uzyskiwania energii, w tym - ze źródeł odnawialnych. Stypendysta Polish Energy Partners SA studiował także w Centrum Voor Milieukunden na Uniwersytecie w Lejdzie w Holandii i był stażystą w Ministerstwie Ochrony Środowiska. Krzysztof Müller był także, w latach 1992-96, pracownikiem Fundacji Ochrony Środowiska "Green Park" i korespondentem miesięcznika "Ekopartner" (1996-98).

Takie stypendium Polish Energy Partners przyznaje co roku. Warunkiem jego otrzymania jest przedstawienie projektu programu studiów związanych z energetyką, ze szczególnym uwzględnieniem zalet ekonomicznych, ekologicznych i technologicznych produkcji energii w układzie skojarzonym oraz jej miejsca w systemach energetycznych krajów Unii Europejskiej.

Polish Energy Partners SA to spółka założona w 1997 r. przez 3 amerykańskie fundusze inwestycyjne i polską grupę menedżerską. Działalność rozpoczęła z kapitałem 15 mln USD.

Jest pierwszym w Polsce prywatnym producentem energii elektrycznej i cieplnej. Sprzedaje energię wytworzoną we własnych obiektach oraz oferuje szereg różnorodnych usług na rynku energetycznym. Dla Polish Energy Partners (PEP) wiodącą technologią jest produkcja energii w układzie skojarzonym, czyli produkcja w jednym cyklu ciepła i prądu, głównie z paliwa gazowego. Pozwala to obniżyć koszty wytwarzania energii, a także w bardzo dużym stopniu ograniczyć emisje szkodliwych substancji do atmosfery.

Obecnie Polish Energy Partners jest zaangażowana w budowę dwóch elektrociepłowni - we Wrocławiu i w Bolesławcu. W przyszłym roku PEP planuje budowę 5-6 następnych obiektów tego typu.

) 0-22/639-05-25
) 0-22/639-08-93