SUKCES!

---

Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach
Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa
Jagiellońska 25, 40-032 Katowice
tel. 255-41-61 wew. 509 fax 256-11-34

---

Katowice, 16.9.99

Wasz znak:

Nasz znak: ŚR-VII-4/6134-Pk/ZZJPKb/3c/99

Stowarzyszenie Ekologiczno-Kulturalne "Zielona Tarcza"
Przemysłowa 7/2
46-250 Wołczyn

W związku z Państwa interwencją w sprawie corocznej organizacji pokazów pirotechniki i laserów na terenie gminy Olsztyn, w granicach Parku Krajobrazowego "Orlich Gniazd", uprzejmie informuję, że problem zapewnienia właściwej ochrony walorów przyrodniczych i krajobrazowych rejonu wzgórza zamkowego w Olsztynie był przedmiotem sesji Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody Województwa Śląskiego w czerwcu '99.

Wojewódzka Komisja Ochrony Przyrody, po przeprowadzeniu wizji terenowej, wysłuchaniu argumentów organizatora pokazów, przedstawicieli Rady Gminy i Wójta Gminy Olsztyn oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków zaopiniowała negatywnie organizację imprezy pod nazwą "Międzynarodowy pokaz pirotechniki i laserów" na wzgórzu zamkowym w Olsztynie k/Częstochowy.

Jednocześnie wyjaśniam, że warunki bezpieczeństwa imprez masowych, tryb wydawania zezwoleń na ich przeprowadzenie, a także zasady odpowiedzialności organizatorów tych imprez za wyrządzone szkody regulują przepisy ustawy z 22.8.97 o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 1997 r., nr 106, poz. 680 z późn. zm.). Zgodnie z przepisami tej ustawy przeprowadzenie imprezy masowej (w tym przypadku pokazu pirotechniki i laserów) wymaga uzyskania zgody właściwego wójta, burmistrza bądź prezydenta wydanej w formie decyzji administracyjnej (art. 8 ww. ustawy). W przypadku organizacji imprezy masowej na terenie parku krajobrazowego jednym z warunków wydania ww. decyzji jest przedłożenie pisemnej zgody dyrektora parku krajobrazowego na przeprowadzenie imprezy.

Z informacji będących w dyspozycji tut. Wydziału wynika, że organizator pokazów nie wystąpił do Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych o wyrażenie zgody na organizację imprezy na terenie parku krajobrazowego. Pokaz został przeniesiony do miejscowości Rudniki położonej poza granicami parku.

Z poważaniem

UCHWAŁY III WALNEGO ZEBRANIA CZŁONKÓW OTOP

III Walne Zebranie Członków Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków w dniu 20.3.99 w Gdańsku uchwaliło kierunki działania OTOP na lata 1999-2004, podejmując 7 uchwał w ważnych sprawach szczegółowych. Na podkreślenie i spopularyzowanie wśród nas wszystkich (nie tylko miłośników ptaków) zasługują poniższe wnioski, pełne konkretów i postulatów korzystnych dla przyrody. Byłoby wskazane, aby jak najwięcej czytelników ZB zechciało w swych listach i roboczych kontaktach z władzami samorządowymi i in. popierać te rozwiązania, także na swoim terenie.

UCHWAŁA WS. OCHRONY SYSTEMÓW PRZYRODNICZYCH NA TERENACH MIEJSKICH

My, członkowie Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków, zgromadzeni na Walnym Zebraniu, zaniepokojeni rabunkowym charakterem planowania przestrzennego na terenach miejskich, w którym przeznacza się do intensywnej zabudowy enklawy zieleni - ostoje miejskiej fauny i tereny wypoczynku mieszkańców, zwracamy się do władz samorządowych polskich miast z apelem o:

• przestrzeganie obowiązujących zasad zrównoważonego rozwoju, w których zachowanie i rozwój zieleni miejskiej, z elementami jej renaturyzacji, powinny być jedną z głównych dewiz w dalszym rozwoju miast
• zwrócenie uwagi na zagadnienia ochrony fauny miejskiej, która - obok lokalnego znaczenia przyrodniczego - pełni przede wszystkim znaczną rolę edukacyjną w kształtowaniu proekologicznych zachowań mieszkańców dużych miast
• uwzględnienie w planowaniu przestrzennym - przy rozwoju budownictwa i infrastruktury komunikacyjnej - powiązań sieci przyrodniczych, w tym ochrony korytarzy i ciągów ekologicznych, dużych kompleksów zieleni, miejskich odcinków dolin rzecznych itp.
• rekompensowanie nieuniknionych strat w miejskich terenach zielonych przez ich racjonalne zakładanie w nowych miejscach
• korzystanie z istniejących w prawie możliwości ochrony cennych przyrodniczo terenów i obiektów (np. pomnik przyrody i użytek ekologiczny)
• zaniechanie wydawania znacznych środków na niektóre, wątpliwe z przyrodniczego punktu widzenia, zabiegi ogrodnicze i dendrologiczne - np. grabienie opadłych liści i częste koszenie trawników na terenach odległych od ciągów reprezentacyjnych.

Apelujemy zarazem do wszystkich członków OTOP o bliższe zajęcie się tematyką ochrony awifauny miast - ze względu na ważną rolę, jaką pełni ona w tworzeniu właściwych, proprzyrodniczych zachowań rosnącej rzeszy mieszkańców dużych miast.

UCHWAŁA WS. ZABEZPIECZENIA WARTOŚCI PRZYRODNICZYCH POLSKI W PROCESIE WCHODZENIA DO UNII EUROPEJSKIEJ

Stan zachowania wartości przyrodniczych w Polsce jest jedną z niewielu dziedzin, w której kraj nasz wykazuje dużą przewagę nad Unią Europejską. Związane jest to zarówno z przetrwaniem w naszym kraju takich pereł europejskiej przyrody jak Puszcza Białowieska, dolina środkowej Wisły, dolina Biebrzy, doliny Bugu i Narwi, jak również z utrzymaniem prawie w całym kraju dużego potencjału przyrodniczego terenów użytkowanych rolniczo. Z całą pewnością przyroda Polski jest w dużo lepszym stanie niż w innych krajach o porównywalnych warunkach klimatycznych. Ta sytuacja stanowi olbrzymią szansę dla uratowania wielu elementów przyrody, często unikatowych na skalę Europy.

Przed wejściem do Unii Europejskiej Polska musi trwale zabezpieczyć swoje zasoby przyrodnicze. Dla osiągnięcia tego celu konieczna jest rozbudowa systemu obszarów chronionych oraz opracowanie i wdrożenie mechanizmów prawno-ekonomicznych, które zapewnią faktyczną ochronę zasobów przyrodniczych na całym obszarze naszego kraju. W tym celu konieczne jest:

• objęcie ochroną prawną wszystkich nie chronionych obszarów (ostoi) o znaczeniu krajowym i międzynarodowym jeszcze przed wstąpieniem do UE
• wprowadzenie systemu mobilizującego do gospodarowania w zgodzie z przyrodą, najlepiej przez zachęty ekonomiczne (np. ulgi podatkowe, dopłaty, preferencje kredytowe itp.)
• zmiana ustawy Prawo wodne w kierunku zapewnienia nadrzędności ochrony przyrody w użytkowaniu wody
• przeznaczenie znacznie większych niż dotychczas środków na ochronę przyrody
• wprowadzenie obligatoryjności strategicznych Ocen Oddziaływania na Środowisko przy wszelkich programach od szczebla regionalnego począwszy, niezależnie od źródeł ich finansowania wprowadzenie wymogu weryfikowania Ocen Oddziaływania na Środowisko przez organizacje pozarządowe
• spowodowanie, że zasada "zanieczyszczający płaci" będzie obowiązywać również dla szkód przyrodniczych
• rozszerzenie funkcji terenów wiejskich o "produkcję" również takich dóbr jak przyroda, bezpieczeństwo powodziowe, czysta woda, możliwości rekreacji itp.

Ochrona przyrody powinna być uwzględniona przy omawianiu wszystkich dziedzin na każdym etapie negocjacji z Unią Europejską oraz w procesie dostosowawczym. Eksperci przyrodnicy powinni brać udział i wspomagać proces negocjacyjny, co najmniej na etapie przygotowywania kolejnych wersji stanowisk negocjacyjnych. Dla zabezpieczenia pożądanych efektów negocjacji należy dążyć do:

• wprowadzenia zasady szerokiego udziału społeczeństwa - w tym organizacji pozarządowych - w negocjacjach
• zgłoszenia do sieci Natura 2000 co najmniej 30% powierzchni kraju, a nie zaledwie 6%, jak to jest proponowane w ramach Narodowego programu przygotowania Polski do członkostwa
• skłonienia UE do dofinansowywania programu pełnego rozpoznania i monitoringu polskiej przyrody, a zwłaszcza gatunków mających w ramach dyrektyw UE status szczególnie chronionych
• wprowadzenia zapisów obligujących do kierowania pomocy przedakcesyjnej na projekty sprzyjające przyrodzie.

Walne Zgromadzenie zobowiązuje Zarząd OTOP do podjęcia działań zmierzających do realizacji wyżej wymienionych postulatów.

UCHWAŁA WS. ZAGOSPODAROWANIA WISŁY I JEJ DOLINY

My, członkowie Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków, zgromadzeni na Walnym Zebraniu, biorąc pod uwagę, że:

• doliny rzek naturalnie płynących, z ich ogromnym zróżnicowaniem (podłużnym i poprzecznym) oraz zmiennością środowiskową i biotyczną, stanowią jeden z unikatowych typów krajobrazu, zasługujący na szczególną ochronę
• ekosystemy dolin rzecznych charakteryzuje różnorodność siedlisk i ich układów przestrzennych, a w ślad za nią duża różnorodność gatunków i zespołów roślin i zwierząt, w tym gatunków i zespołów prawnie chronionych, reliktowych, endemicznych i zagrożonych
• naturalne i półnaturalne ekosystemy dolin rzecznych cechuje duża zdolność do restytucji stanu wyjściowego po zniszczeniu w wyniku sytuacji katastrofalnych o charakterze naturalnym, a w pewnym stopniu także uszkodzeń i katastrof spowodowanych antropopresją
• ekosystemy dolin rzecznych tworzą przestrzenny układ siedlisk określonego typu, pokrywający cały kraj siecią połączeń, spełniający w różnym stopniu, zależnie od zachowania naturalności dolin rzecznych, i dla różnych gatunków, funkcję korytarzy ekologicznych o różnej skali oddziaływania;

uznając, że:

• ze względu na swą wielkość, niski stopień zabudowania hydrotechnicznego, bujną, w wielu miejscach naturalną, względnie półnaturalną przyrodę i przylegające do rzeki kompleksy leśne, Wisła jest unikatowym obiektem przyrodniczym w skali Polski, a także Europy
• wiele gatunków żyjących w dolinie Wisły jest chronionych prawem, w tym również szeregiem konwencji międzynarodowych, a skutecznie chronić je można tylko przez zachowanie ich siedlisk
• Wisła i jej dolina tworzą niezwykle cenny korytarz ekologiczny, przebiegający przez cały kraj, umożliwiający bytowanie i migracje bogatej florze i faunie, w tym ptaków oraz ryb
• Wisła i jej dolina stanowią dla wielu gatunków ptaków podstawową oś zasięgu na obszarze Polski
• w założeniach krajowej koncepcji ochrony krajobrazu dolina Wisły wyróżniona została jako układ szczególnie interesujący i cenny, wyznaczający jeden z głównych ciągów powiązań przyrodniczych o podstawowym w skali krajowej znaczeniu;

podkreślając, że żyjemy w czasach, w których:

• dostrzeżono katastrofalne zmniejszanie się różnorodności biologicznej powodowane działalnością człowieka
• państwa zobowiązane są do wypełniania postanowień ratyfikowanych przez siebie konwencji, w tym Konwencji Ramsar, Konwencji Bońskiej, Konwencji Berneńskiej, a także Konwencji o ochronie różnorodności biologicznej
• istnieje społeczna świadomość konieczności zachowania w dolinach rzek specyficznych siedlisk z ich florą i fauną, a zatem utrzymania warunków, jakie stwarza nieuregulowana lub umiarkowanie uregulowana rzeka
• współczesne spojrzenie na problem regulacji rzek przyjmuje utrzymanie charakterystycznego dla rzek, nie zahamowanego przepływu wody, naturalnej dynamiki cieków wodnych, jak również odejście od metod przyspieszających przepływy;

wyrażamy przekonanie, że najwłaściwszą formą zagospodarowania Wisły jest jej rekonstrukcja i zachowanie jej jako cieku swobodnie płynącego, przynajmniej na odcinku określanym mianami Wisły Środkowej i Wisły Dolnej.

Domagamy się odstąpienia od planów kaskadyzacji Wisły Dolnej oraz przywrócenia tej rzece charakteru cieku swobodnie płynącego przez:

1. rozebranie zapory we Włocławku, lub
2. wykonanie obejścia tej zapory (kanału derywacyjnego) i umożliwienie Wiśle utworzenie nowego koryta na tym odcinku.

Walne Zebranie Członków OTOP zobowiązuje Zarząd Towarzystwa do:

• podjęcia działań zmierzających do realizacji tej uchwały;

wystąpienia do Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa o wciągnięcie Wisły, na odcinku obejmującym Wisłę Środkową i Wisłę Dolną, na listę obszarów objętych ochroną w ramach Konwencji Ramsar.

Adres:

Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków Hallera 4/2 80-401 Gdańsk skr. 335, 80-958 Gdańsk tel. 0-58/3412693 fax 0-58/3412693 e-mail: office@otop.most.org.pl

---

ZB nr 18(144)/99, 1-15.12.99

---

Początek strony