| Strona główna |
Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
Jakiemu nieziemskiemu oku
Przyśniło się, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?
Jakaż to odchłań nieb odległa
Ogień w źrenicach twych zażegła?
Czyje to skrzydła, czyje dłonie
Wznieciły to, co w tobie płonie?
Skąd prężna krew, co życie wwierca
W skręcony supeł twego serca?
Czemu w nim straszne tętno bije?
Czyje w tym moce? kunszty czyje?
Jakim to młotem kuł zajadle
Twój mózg, na jakim kładł kowadle,
z jakich palenisk go wyjmował
Cęgami wszechpotężny kowal?"
Czy rój gwiazd ciskał swoje włócznie
Na ziemię, łzami wilżąc jutrznię,
Czy się swym dziełem Ten nie strwożył,
Kto Jagnię - lecz i ciebie stworzył?
Tygrysie, błysku w gąszczach mroku:
W jakim to nieśmiertelnym oku
śmiał wszcząć się sen, że noc rozświetli
Skupiona groza twej symetrii?
"Tygrys (z Pieśni doświadczenia)", Wiliam Blake
Wiersz ten znalazł się na 1. miejscu w książce Williama Harmona, amerykańskiego bibliografa i historyka literatury, pt. "The Concise Columbia Book of Poetry (the greatest hits of poetry in English) - 1992. Pośród stu wierszy właśnie "Tygrys" okazał się najsłynniejszym wierszem języka angielskiego. Autor zadał sobie trud, w czym pomocny był mu komputer, zarejestrowania przedruków w antologiach poezji angielskiej i amerykańskiej w języku oryginału. Corocznie w USA i w Anglii ukazuje się od kilku do kilkunastu antologii wierszy, co oddaje wielkość zadania, jakiego dokonał Harmon.
/szel/